Het vervolg op het avontuur van Hans en Grietje, uit: Smullen met Sprookjes
DE PRINSES OP DE ERWT
Het was vroegen nog een beetje donker. Grietje werd wakker van een plof en een gil.
Haar ogen moesten even aan het donker wennen.Toen zag ze een paar benen. De benen zaten vast aan een meisje.Ze lag languit in het gras en keek verbaasd. Hans wreef kwaad over zijn achterhoofd.‘Oeps, pardon,’zei het meisje en kwam overeind. Ze droeg een nachtjaponmet een rij zilveren knoopjes. Scheef op haar hoofd hing een ingedeukt kroontje.‘Mijn naam is Prinses Fietje, aangenaam ’zei ze en boog.
Een echte prinses! Grietje maakte een diepe buiging: ‘Grietje, ook aangenaam.’ Ze gaf Hans een stomp, die toen hetzelfde deed.‘Waarom slapen jullie in het bos?’ vroeg prinses Fietje.‘Waarom wandelt u in het bos?’ zei Grietje.
‘Tja, nou, het zit zo: ik logeer hier bij één of andere prins. Hij zoekt een prinses, iemand als ik dus, om te trouwen. Morgen moet ik op audiëntie.’
Voordat Grietje kon vragen wat dat betekende ging prinses Fietje verder. ‘Ze gaven me een bed van acht matrassen, rampzalig was het. Ik kon absoluutniet slapen, bont en blauw ben ik! Alsof er een steen onder m,n rug lag.
Ik vroeg aan een hofdame wat dat toch was en nu snap ik het! Ze giechelde even en ging fluisterend verder. ‘Ze dachten dat ik geen echte prinses was. Daarom hadden ze een erwt onder de onderstematras gelegd. Prinsessen zijn namelijk zeer gevoelig. Erg onbeleefd zo’n test, het komt vast door mijn naam… Enfin, ik deed geen oog dicht, dus ging ik een ommetje maken.
Gezellig, dat jullie ook wakker zijn!’zei ze opgewekt‘Ik sliep anders heerlijk,’bromde Hans uit zijn humeur.
‘Totdat iemand met haar grote voeten…‘Grietje viel hem snel in de rede.‘Hebben uw ouders ook een kasteel, prinses?’ ,vroeg Grietje.‘Zeg maar Fietje,’ zei ze, en ik woon in een slot. Met wel dertig paarden en voor elke week een andere jurk.
Grietje was erg nieuwsgierig naar de kleur, stof en vorm van de stoffen.Fietje wilde weten over de avonturen van hans en Grietje.Ze kletsen heel lang, net zo lang tot de zon hoog aan de hemel stond.
Plotseling verscheen een mollige dame. ‘Prinses, prinses!’ riep de dame met een prachtige diadeem in het haar.‘Dag koningin, heeft u goed geslapen?’zei Fietje.‘O prinses, duizendmaal excuses, prinses,’hijgde de koningin.‘Ik wist niet, had geen idee… het spijt me enorm van die erwt.’‘ Geeft niks,’zei Fietje, ‘maar ik heb flinke honger.’‘Het ontbijtbuffet staat als klaar,’zei de koningin.‘Mogen mijn vrienden ook mee?’zei Fietje.De koning keek heel zuur. ‘Maar de prins verwacht u!’siste ze.‘Ik sta erop,’zei Fietje ineens zeer deftig.
Maar natuurlijk, prinses,’zei de koningin zuur en boog.‘Wilt u mij maar volgen?’
En zo gebeurde het.Hans en Grietje kregen een koninklijk ontbijt. Er was meer eten dan de kinderen ooit hadden gezien.Eieren met spek, worstjes, krentenbollen en chocolademelk. Romige boter op dikke sneden luchtig, zacht witbrood. Zelfs de hagelslag was bijzonder, in de vorm van hartjes. De kinderen aten tot ze geen pap meer konden zeggen.
En toen kwam het lekkerste… De koningin klapte in haar handen.Een hofdame bracht een zilveren schaal naar de tafel. Nooit eerder had Grietje een taart met zoveel laagjes gezien.‘Net zoveel lagen als mijn bed had, vannacht’ zei Fietje zacht.Toen men even niet oplette, knipoogde ze naar Grietje.Ze pakte een erwt van haar bord, en schoof hem onder de taart.‘Nu maar hopen dat de koningin hem krijgt!’ grinnikte Fietje.
Recept: taart op de erwt. (vind je onder de categorie recepten)
Weer naar huis
Hans en Grietjes zwaaiden naar prinses Fietje toen ze weer het bos in liepen.
Ze kregen allerlei geschenken mee, want prinses Fietje was heel rijk.
Ze liepen samen door het grote bos.....ze wilden nu eindelijk eens naar huis.
Niet naar de boze stiefmoeder, daar wilde ze liever niet aan denken, ze verlangde naar hun vader.
Ze verlangden naar hun houthakkershuisje.
‘Kijk’…riep Hans ineens. ‘Zie je daar die grote oude pruimenboom; we zijn bijna thuis’.
En eindelijk na een lange spannende reis vol verrassingen kwamen ze weer bij het houthakkershuisje aan. Vader zat heel verdrietig op een bankje voor het huisje.
Toen hij Hans en Grietje zag, straalde hij van geluk. En dan ook nog eens al die mooie geschenken die zij meebrachten.
“Uhh”, zei Hansje. “Mogen we van stiefmoeder ook weer thuiskomen?”
“Stiefmoeder woont hier niet meer”, sprak vader krachtig.
“We blijven fijn samen, met z’n drietjes”
Later zaten ze met hun drieën op de bank vor het huis.
Ze luisterden naar de vogels die een avondconcert gaven.
De ene zong nog mooier dan de andere.
En wat denk je?
Ze leefden nog lang en gelukkig…..
-einde-
